Bursztyn, jantar, amber to kopalna skamieniała żywica, pochodząca z trzeciorzędowych drzew iglastych, o której do dziś nie wszystko jeszcze wiadomo Mineralogia określa bursztyn jako ciało organicznego pochodzenia, niejednorodne chemicznie, obdarzone swoistymi właściwościami fizykochemicznymi.
Właściwości energizujące bursztynu występują w bursztynach niepolerowanych, niestopionych, czyli w postaci naturalnej, natomiast badania wykazały, że wzrastają znacznie po jego zmikronizowaniu (rozdrobnieniu).
Podczas mielenia wyzwalają się z masy bursztynu wolne elektrony i wyczuwalny jest zapach terpentyny (karen, p-cymen – związki o charakterze lotnym znajdujące się w żywicy). P-cymen i monoterpeny np. karen powiązane są z główną masą bursztynu poprzez wiązania kompleksowe, w których obecne są wolne elektrony o działaniu energizującym. Rozerwanie wiązań w bursztynie powoduje uwolnienie wolnych elektronów oraz składników aromatycznych.
Uwolniona energia bursztynu aktywuje ATP (adenozynotrójfosforan) zawarty w komórkach do działania w kierunku ich odnowy i zwiększenia aktywności biologicznej. W ATP magazynowana jest energia niezbędna do przebiegu wszystkich procesów metabolicznych komórki.